Stabiele ziekte

Wat leven we in een rare tijd.  Iedereen moet gedwongen thuis blijven. We

proberen met z'n allen het coronavirus buiten de deur te houden. Elke dag wordt het nieuws beheerst door Corona.

Iedereen probeert het gewone leven zoveel mogelijk door te laten gaan. School en werk op afstand. Motiveren van de jongens om voor school bezig te zijn, vind ik toch wel lastig. 

Als ik eerlijk ben, vind ik het ook wel gezellig om Bas en onze jongens meer thuis te hebben. Tussen de middag samen lunchen. Bas een kopje thee brengen als hij aan het werk is. Het veel alleen thuis zitten, vind ik niet makkelijk.  En ook nu mis ik de live contacten met anderen. 

Ct-scan

Gelukkig gaan mijn meeste behandelingen tot nu toe gewoon door. Vandaag ben ik begonnen met chemokuur 8. Vorige week had ik een ct-scan. De uitslag daarvan heb ik vrijdag  gekregen. Die afspraak was telefonisch omdat ze zo min mogelijk mensen in het ziekenhuis willen hebben.

De scan geeft een stabiel ziektebeeld.  Er is geen groei van tumoren. Hoeveel ze gekrompen zijn, ben ik vergeten te vragen 😁. De arts is tevreden met hoe het nu loopt. Wij zijn dankbaar dat de behandeling met de chemo aanslaat.

Toch gaat niet alles even lekker. Ik heb veel meer pijn in mijn onderrug.  Die plek gaan ze bestralen.  Daarvoor gaat het Rif in Leeuwarden contact opnemen. Ik hoop dat dit redelijk snel kan gebeuren.  Ook heb ik veel druk in mijn buik,  m'n ribben doen daardoor steeds pijn. Hiervoor heeft de arts geen verklaring.  Hij kan er dus ook niets aan doen. Dat vind ik wel lastig omdat ik het wel als vervelend ervaar. Een behandeling die 3 weken is uitgesteld, is het versterkend infuus. Ik hoop dat dit over 3 weken wel door kan gaan. 

Podcast 

Vandaag luisterde ik de podcast van 'veertig dagen hier en nu. Het ging vandaag over 'je-hoeft-het-niet-alleen-te-doen'. Ik werd hier door geraakt. Ik wil graag zelf alle ballen hoog houden.  Vind het best lastig om hulp te aanvaarden. Maar zeker nu kan het niet anders en moet ik dingen los laten.  Gelukkig  krijgen we meer hulp aangeboden dan we nu nodig hebben. Ik moet nog verder leren dat het okay is om hulp te vragen en te aanvaarden.  

We hebben allemaal hulp nodig. We kunnen onszelf niet redden. In Handelingen 4 vers 12 staat: door niemand anders kunnen wij worden gered, want Zijn naam is de enige op aarde die mensen redding biedt. Wij hebben allemaal Jezus hulp nodig en dat is okay. Wat een mooie podcast op weg naar Pasen. 

Ik voel me rot

Soms zijn er van die dagen.... dan begint de dag al met een traan. Nee niet met een traan maar met een stroom van tranen. Soms weet ik de reden niet. Vandaag is zo'n dag. En nu weet ik de reden van m'n verdriet heel goed. Vandaag, precies een jaar geleden, hoorden we het onverwachte maar

schokkende nieuws dat ik uitgezaaide kanker heb. Dat ik, menselijker wijs, niet meer  beter zal worden. Dat er wèl behandelingen zijn maar dat die alleen gericht zijn op verlenging en verlichting.

Wat is het afgelopen jaar een rollercoaster geweest.  Chemo die aansloeg,  hormoonkuur die niks deed. De tegenvaller dat ik wéér aan chemo moest beginnen. Bijwerkingen, weinig energie, niet meer kunnen werken, niet meer wekelijks oppassen (wat mis ik dat ontzettend).
Als ik het lijstje opschrijf zou je haast denken dat het allemaal negatief was dit afgelopen jaar. Maar gelukkig is dàt niet het gevoel dat overheerst. Als ik terugkijk zijn er zeker veel baalmomenten geweest. Hebben mijn emotie en tranen heel wat momenten gevuld. Maar gelukkig waren dit momenten en geen dagen. Na de tranen kwam er toch steeds weer zonneschijn.

Regelmatig zeggen mensen tegen me dat ik zo positief over kom. En gelukkig is dat ook hoe ik me meestal voel. Positief, proberen te genieten van de mooie dingen. Ik ben vooral God dankbaar dat Hij me die positiviteit geeft. Want dat komt zeker niet bij mezelf vandaan. Ik merk en ervaar dat er voor ons gebeden wordt. Dàt geeft me kracht en rust.
En wat zijn er ook veel mooie momenten geweest dit afgelopen jaar. Vakantie met het hele gezin, intense contacten met familie en vrienden, lieve mensen die kaartjes sturen, een bloemetje brengen. Geniet momenten  als de zon de kamer inschijnt, samen een film kijken of een spelletje spelen, een wandeling buiten.

Vandaag zullen de tranen vast nog wel eens stromen. Maar ik ga ook genieten van de zon en de natuur die ontluikt. Misschien eten we wel een 🍰 om deze eerste "kankerverjaardag" te "vieren". En ik hoop en bid dat er nog heel veel mogen volgen.