Op de helft

Vandaag chemo 6. Zes, de helft van twaalf. Vanaf nu kunnen we gaan aftellen. Nog zes te gaan en déze eerste behandeling zit er op. Wat is het spannend of het ook z'n werk gedaan heeft. Hoe groot zijn de tumoren in de lever en hoe zit het met de uitzaaiingen in de botten. Na deze 6e kuur volgt een week extra  rust, fijn even extra tijd om te herstellen.

Voor elke chemokuur moet ik bloed prikken. Daarmee wordt gekeken of de rode en witte bloedplaatjes goed hersteld zijn en m'n lichaam weer voldoende weerstand heeft voor een volgende chemostoot. Ook worden elke keer de leverwaardes geprikt. Daaraan kun je zien hoe de lever reageert op de kuur. De eerste kuren daalden de waardes hard en kwamen elke keer dichter bij de normale waarde. En dat is natuurlijk de bedoeling. Vandaag waren de waardes helaas heel erg weinig gedaald en één waarde was zelfs best wat gestegen. Dat is jammer. Maar het was geen reden om de kuur niet door te laten gaan.
De neuropathie is iets waar ze heel alert op zijn. Daar vragen ze écht goed op door. Is er verandering ten opzichte van de vorige keer. Als ik meer last krijg, kan dat een reden zijn om de kuur nog een week uit te stellen. Gelukkig is er weinig veranderd.

CT-scan

Nu ik op de helft van de chemokuren zit,  vindt de oncoloog het een goed idee om elkaar weer te zien en te spreken. Om een duidelijk beeld te hebben hoe de kanker reageert op de kuren, krijg ik volgende week dinsdag weer een ct-scan. Maandag 3 juni spreken we de oncoloog en krijgen dan de uitslag.

Als ik terugkijk op deze eerste helft van de chemo, ben ik tevreden. Ik ben niet ziek of misselijk geweest. Ik voel me best redelijk. Het lastigste is dat al m'n energie wordt opgeslokt door de kuren. Ik ben ontzettend snel moe. Daardoor  blijft er weinig energie over voor andere dingen. Ik moet keuzes maken. Vorige week heb ik me 100% ziek gemeld, een lastige beslissing maar voor nú het verstandigste.  Ik breng m'n dagen door met slapen, lezen en ik geniet van de bezoekjes die ik krijg.

Weinig energie is lastig,  zeker voor iemand die niet van stilzitten houdt en graag voor anderen bezig is. Ik ben nu even stilgezet en probeer te genieten van elke dag die ik krijg. Er zijn zoveel zegeningen die we ontvangen, zoveel om voor te danken, óók nu. Ik ervaar Gods rust en kracht. Soms bespringen me de waarom-vragen. Maar meestal vind ik rust en kracht bij Hem. Hij zál voor ons zorgen. 

Magnesium en muziek verwarmen je

Fijn, chemo nummer 5 kon vandaag doorgaan. Het is wel heel erg prettig hoor om 's morgens om 8 uur telefoon te krijgen uit het ziekenhuis.  Dan weet ik zeker dat ik straks niet voor niks kom. Dat de chemo ook écht door kan gaan.

Om 10 uur stapten we de dagverpleging op. Het is nog leeg, we zijn patiënt één. We mogen ons installeren op het achterste bed. Het zelfde bed als vorige week. Vrij snel na ons komen de volgende patiënten.

Magnesium

De gordijnen rond het bed gaan dicht om het infuus op de port-a-cath aan te sluiten. De verpleegkundige vraagt of het de vorige keren direct goed ging. Ze vertelt dat voor de zekerheid de magnesium al klaar ligt. We maken er een grapje over dat het voor de blog wel leuk zou zijn om over iets nieuws te kunnen schrijven.

Het aanprikken van het infuus gaat makkelijk. Ze kan goed voelen waar ze prikken moet. Dan de test of het ook écht goed zit; er wordt wat zout ingespoten en daarna weer met een spuit opgezogen. Er moet nu ook wat bloed meekomen..... Maar je raadt het al, géén bloed. Tijd voor testmethode twee. Er wordt een klein beetje magnesium via het infuus in de port-a-cath gespoten. Ik voel het meteen. Eerst wordt m'n mond warm en snel verspreidt het zich over m'n lijf. Voldoende bewijs dat het infuus goed is aangesloten. De chemo kan beginnen. Zoals altijd eerst drie verschillende soorten voormedicatie tegen de bijwerkingen en daarna de zak met chemo.

Tijdens de chemo krijgen we gezelschap van een vriendin.  Gezellig om zo samen te kletsen. De ochtend is zo voorbij.  We zullen afwachten wat de komende week gaat brengen. Hoe ik me ga voelen.

Muziek raakt

Vorige week maandag overleed Kinga Ban. Zij had ook uitgezaaide borstkanker. Zo'n overlijden grijpt me dan wel extra aan.  Veel van jullie zullen haar kennen als o.a. zangeres van Sela. Net voor haar sterven kwam er een lied van haar uit samen met Trinity-zanger  Elbert Smelt. "Leef met volle teugen." Ze zingen daarin 'leef met volle teugen,  durf te leven met de dag. Glimlach elke morgen, er is iets moois dat op je wacht."

Hoe pittig ik de weg die ik nu moet gaan ook vind. Dát is ook mijn houvast. Met tranen die over m'n wangen stromen, luister ik dit lied. Ik weet, geloof en vertrouw op God. Hij zal kracht geven. Hoe zwaar de weg nú ook is.  En aan het eind wacht ons een mooiere eeuwige toekomst. God is er bij, ook als we het zelf even niet snappen of voelen.

Chemo, er is niet zoveel te zien

Gister kreeg ik chemo 4. Voor het eerst in Emmeloord.  Om 8 uur 's ochtends telefoon van het ziekenhuis. Een verpleegkundige die vraagt hoe het gaat en vooral hoe het met de neuropathie is. Gelukkig kan ik vertellen dat mn vingers weer veel meer gevoel hebben. De chemo kan dus door gaan. Ze vraagt of ik al om 9 uur in het ziekenhuis kan zijn. Natuurlijk!

Boaz is vrij en wil graag mee. Gewoon om te zien hoe een chemo gaat, om er een beetje een beeld bij te krijgen. En natuurlijk omdat het voor mij gezellig is.
We zijn de eersten op de dagbehandeling en kunnen uitkiezen welk bed we willen. We kiezen het laatste bed, daar is de meeste ruimte omheen.

Sterke botten

Via de port-a-cath wordt het infuus aangesloten, gelukkig gaat dat weer metéén goed. En de zak met APD kan beginnen door te lopen. Deze APD kring ik één keer per maand en is bedoeld om de botten sterker te maken. Het duurt twee uur voor de hele inhoud van deze zak naar binnen is gelopen.

Na een uurtje heeft Boaz het wel gezien. Hij verteld dat het wel een beetje was zoals hij verwacht had, al had hij ook niet échte verwachtingen. Hij heeft nu in elk geval kunnen zien hoe dit toegaat. En ik vond het gezellig dat hij mee was.

Rond half 12 kan de voormedicatie voor de chemo worden gegeven. Een middeltje tegen de misselijkheid,  iets om allergische reacties tegen te gaan. Ik wordt er lekker suffig van en geef me d'r maar een beetje aan over.
Rond 12 uur begint de chemo en krijgen we onze lunch. Dat is wel even anders dan in Sneek hoor. Geen verse soep maar een bouillon uit een zakje. Maar verder is het prima geregeld.
Rond 1 uur zit de chemo er ook in en kan het infuus afgekoppeld worden. In de port-a-cath wordt nog een middeltje gespoten zodat het de volgende keer beter aan te prikken is. Chemo 4 zit er op.

Bouillon uit een zakje

Het is wel een beetje anders dan in Sneek. Door op 1 zaal te liggen met meerdere mensen is er meer levendigheid. Je ziet hoe verschillend de behandeling bij de een en de ander is. Een persoon was binnen een kwartier weer weg omdat hij alleen een spuitje moest. De volgende ligt een uurtje. Het was rustig volgens de verpleegkundigen. Wij waren er als eersten en gingen als laatsten weg.

Vandaag ben ik erg moe. Lekker uitslapen en vanmorgen gezellig een vriendin op de koffie. Gelukkig kan ik na de middag weer onder de wol kruipen. Het is best apart om direct te merken dat de chemo aan 't werk is. Vooral mijn smaak is al weer aan het veranderen, alsof er ijzer in m'n tong zit, zo'n aparte gewaarwording.  Als de chemo z'n werk doet, moet ik de bijwerkingen maar voor lief nemen.