En qua bijwerkingen? Die zijn er zeker. Een raar gevoel in m'n buik, wat meer moe, een droge mond. Het lastigste vind ik dat ik me in m'n hoofd wat dizzy voel. Vooral met lopen merk ik dat. Met fietsen heb ik er veel minder last van. Ik probeer daarom elke dag even op de fiets te stappen om toch lekker buiten te zijn.
Deze week een rustweek zonder chemopillen. Maandag bloed prikken en dan mogen we dinsdag naar de oncoloog. De verwachting is dat de bloedwaarden door één kuur nog niet gedaald zijn. We wachten het af. Dinsdag horen we ook de uitslag van de ct-scan van twee weken geleden.
Zingen, daar geniet ik van. Ik zal niet zo snel een avondje koor overslaan. En afgelopen weekend was écht een feestje. We mochten twee concerten geven voor ruim 1000 man. We zingen niet alleen, het oog wil ook wat. Mooie kleding, een zaal die prachtig versierd is, lichteffecten.
Maar vooral de muziek. Zingen voor God. Hem eren met onze stemmen. De nieuwe CD heet 'God'. Om Hem gaat het.
Bijzonder voor mezelf vind ik dat we verschillende nummers zingen die nu zo ontzettend dichtbij komen. Vooral "Kom tot Jezus" waar we op het laatst zingen. ' Zeg met je laatste adem iedereen vaarwel. Ga vredig heen voor eeuwig kom je thuis. Ga nu tot Jezus, ga tot Jezus en leef.' Dan moet ik slikken om m'n tranen binnen te houden. En tegelijkertijd weet ik. Ja, bij Jezus mag je thuis zijn.
Hij geeft me de kracht om deze weg te gaan.
Dat nummer raakte mij ook enorm. Ik dacht toen, Straks zing jij in het hemelse koor. En leef je zoals God het bedoeld heeft. Maar ik bid voor nu kracht om het gevecht aan te gaan. Om nog te genieten van alles wat je lief is op aarde. En om los te kunnen laten als de tijd daarvoor is gekomen. Maar Jezus houdt ons vast, nu en later.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Ilse