Het was een hele rollercoaster met behoorlijk veel impact. Mijn energie heb ik nooit helemaal terug gekregen maar ik kan weer mijn werk doen, de zorg voor mijn gezin oppakken. Het lijkt allemaal best rooskleurig.
Pijnklachten
In april 2018 ga ik voor het eerst naar de huisarts met pijnklachten in de ribben aan de linkerkant. De huisarts denkt aan een ontsteking en ik krijg diclofenac voorgeschreven. De klachten zijn het ene moment erger dan het andere moment. Ik ga naar een chiropractor, in het najaar worden er foto's gemaakt van m'n ribben. Geen verontrustend nieuws, alles ziet er goed uit.Omdat de pijn blijft en soms erg heftig is, vraag ik om verder onderzoek. Er wordt een echo gemaakt en daarop lijkt er een cyste te zitten op of bij mijn milt. De huisarts stuurt me door naar de internist voor verder onderzoek.
Dat onderzoek bestaat uit een uitgebreide CT-scan van m'n hele romp. Op 7 maart krijgen we de uitslag.
Uitzaaiingen
De CT-scan geeft inderdaad aan dat er een cyste in de milt zit van 4 cm. Maar daarnaast is er nog een heleboel meer te zien. Uitzaaiingen op verschillende plekken in de lever en op in elk geval 2 plakken in de botten. Precies op de plek in m'n ribben waar ik al langer pijn heb. En ook onderin de ruggenwervel. Een plek waar ik ook steeds pijnklachten heb.De internist denkt dat het uitzaaiingen zijn van de borstkanker van 9 jaar geleden. Vol ongeloof zitten we bij haar in de kamer. Dit hadden we totaal niet verwacht. Hoe kan dit? De internist is heel erg duidelijk. Genezing is niet mogelijk. Behandelingen die zullen volgen zullen gericht zijn op het remmen van de groei. Wat voor behandelingen mogelijk zijn. Dat zal moeten blijken uit een bioptie van de lever.
We rijden vol ongeloof terug naar huis. Hoe gaan we dit nieuws vertellen aan onze kinderen en familie. We bevatten het zelf niet. Net of het over iemand anders gaat maar niet over mij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten