Als ik kijk naar de afgelopen week merk ik vooral in mn hoofd dat er in mn lijf van alles gebeurt. Ik voel me ontzettend moe in mn hoofd. Of er een rol met watten om de hersenen is gelegd die alles opzuigen. Maar goed bij me binnenkomen doet het niet. Als ik een mailtje wil beantwoorden of iets invoer in het werksysteem kost me dat veel meer moeite en energie. Een voorbeeld: ik moest 98 typen. Normaal doe ik dat gewoon en nu moet ik nadenken of ik eerst een 8 of 9 moet typen. Mijn dyslectische huisgenoten lachen hier om, dat is bij hen altijd zo 😥
Energievreter
Aan de andere kant merk ik dat drukte, veel mensen of geluid om me heen, extra binnen komt. Of de filtering stuk is, het net even wat minder doet. Alle energie lijkt naar de strijd tegen de kankercellen te gaan. Er blijft maar een heel klein stukje over voor andere dingen.Een week lijkt om te vliegen. Dinsdag de hele dag in het ziekenhuis voor de chemo, woensdag heb ik de hele dag op bed en de bank gelegen. Donderdag had ik een afspraak bij de kapper, voor t geval de hoofdhuidkoeling niet werkt en ik toch kaal wordt. En 10 minuten buiten lopen voelde als een marathon. En vandaag genoot ik van een bezoekje van mijn lieve zus uit Zeeland. Het weekend komt er aan en dan is maandag als het goed is de beste dag van de week.
Ik vind het ontzettend jammer maar wil wel reëel zijn. Mijn werk helemaal blijven doen, gaat nu gewoon niet lukken. Ik heb me voor 50% ziek gemeld. Die 4 uurtjes per week, hoop ik te kunnen blijven werken. Gewoon om, naast ziek zijn, ook nog Poulien te kunnen zijn. Iets te betekenen voor anderen om me heen. En of het gaat lukken? Dat zal de tijd leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten