Een nieuwe vriend

Vandaag heb ik kennis gemaakt met een nieuwe vriend. Ik wil hem graag aan jullie voorstellen. Mijn vriend heet Kasper, chemo Kasper. En zoals een échte vriend dat doet, zo wil Kasper graag dat ik me beter ga voelen. Dat de lever waardes in het bloed gaan dalen.

Spanning

Gister en vanmorgen ging het slecht met me. Ik heb weer vreselijk moeten overgeven. Waardoor? Misschien de Rivella tijdens de Beursvloer waar ik voor het werk nog even heen ben geweest. Of die ene kipnugget, of dat halve puntje taart dat over was van de verjaardag die we zondag vierden. Ik weet het niet, maar vervelend is het wel om zo in de auto naar Sneek te stappen. Misschien heb je onbewust veel spanning en zie je er tegenop, zei de oncologieverpleegkundige.

In Sneek mogen we naar een kamer op de dagverpleging. Heerlijk, een kamer voor mezelf, waar Bas kan zitten werken tijdens de kuur.  Dan begint de pillenronde. Twee paracetamol voor de hoofdhuidkoeling (daarover vertel ik deze week meer in een aparte blog)en twee pilletjes tegen de misselijkheid.
De verpleegkundige is voorbereid dat ik slecht te prikken ben. Ze wil het één keer proberen en anders de anastesist roepen. Ze neemt er alle tijd voor, en prikt de eerste keer goed 👏.

Taxussnoeisel

Rond 12 uur maak ik kennis met Kasper en begint de chemo. Ik krijg chemo

met de stof paclitaxel. Wat ik niet wist is, dat voor het maken van deze chemo taxussnoeisel wordt gebruikt. Heb jij een taxus in je tuin, gooi het snoeiafval niet zomaar weg. Je kunt het inleveren. Hier lees je meer.
Kasper wordt vaak gezien al een vijand die je ziek maakt en ja, het klopt dat ik zieker kan worden. Maar het doel van Kasper is om samen te strijden tegen de kankercellen en deze ze ver mogelijk terug te dringen.

Ook tijdens de chemo moet ik weer vreselijk over geven. Ba!!! Wat is dat vies en vervelend. Via het infuus krijg ik extra medicijnen toegediend. Na een uur is de hele zak paclitaxel leeg en kan er worden aangespoeld met een zoutoplossing.

Sterkere botten

Een keer per 4 weken krijg ik een extra infuus met APD. Dit middel helpt botafbraak te voorkomen en te verminderen. Het zorgt er ook voor dat ik minder pijn heb. De hoop is dat ik zo veel minder pijn krijg, dat ik op termijn geen morfine meer nodig heb voor mn rug en ribben. De kuur met APD doet er 2 uur over om in mn lijf te druppelen.

Om kwart voor 6 zijn we veilig thuis. Dank je wel lieve vriendin die eten voor ons gekookt heeft. Heerlijk om zo aan tafel te kunnen aanschuiven.

Als ik terugkijk is vandaag me best mee gevallen. Door de chemo en medicatie werd ik lekker slaperig. Volgens Bas heb ik zelfs liggen slapen. Heel vervelend was het over geven.

Ik ben benieuw hoe ik me vannacht ga voelen en of ik een beetje kan slapen.